การจัดทำแผนแม่บทการพัฒนาเมืองอุตสาหกรรมอาหารในเขตพื้นที่ภาคเหนือตอนบน 2 นี้ เป็นนโยบายของกระทรวงอุตสาหกรรมเดิมมีแผนแม่บทNorthern Thailand Food Valley ไว้แล้ว ซึ่งอยู่ในกลุ่มภาคเหนือตอนบน 1 ดังนั้น คณะทำงานแผนแม่บทฯ ภาคเหนือตอนบน 2 สามารถเรียนรู้จากแผนแม่บทฯ นั้น แล้วนำมาต่อยอด สิ่งที่ควรเน้น น่าจะเป็นเรื่องอาหารปลอดภัย อาหารฮาลาล รวมถึงการตรวจสอบคุณภาพอาหาร ในการจัดทำแผนแม่บทฯ ควรสกัดปัญหาและอุปสรรคของการพัฒนาอุตสาหกรรมอาหารออกมาก่อนกำหนดโครงการพัฒนาและระบุผู้รับผิดชอบในแต่ละโครงการ พร้อมระบุความจำเป็นเร่งด่วนในการดำเนินงานแต่ละโครงการ และหากเป็นไปได้ ควรเร่งจัดทำแผนฯ ให้ทันการเสนอของบประมาณประจำปี พ.ศ. 2562 ทั้งนี้ เพื่อให้ทันต่อการใช้งานได้ทันที
สรุปข้อคิดเห็นและข้อเสนอแนะจากการประชุมกลุ่มย่อย
- ปัญหาและอุปสรรคของอุตสาหกรรมเกษตรและอาหาร
- นโยบายภาครัฐ
- การสนับสนุนของรัฐกระจายไม่ทั่วถึง
- ความร่วมมือและการบูรณาการร่วมกับหน่วยงานภาครัฐมีน้อย
- หน่วยงานภาครัฐมีการกำหนดขั้นตอนซับซ้อน
- กฎหมายเข้มงวดเกินไป
- ข้อกำหนดกฎหมายทำให้มีการลงทุนสูงขึ้น
- ผู้ประกอบการขาดการสนับสนุนจากภาครัฐในด้านความรู้ การตลาด บรรจุภัณฑ์ รูปแบบดีไซด์ และการสร้างแบรนด์
- วัตถุดิบทางการเกษตร
- ราคาไม่แน่นอน
- ต้นทุนสูง
- ใช้สารเคมีมาก(สารพิษตกค้าง)
- ขาดการวางแผนการผลิต ทำให้ผลิตผลทางการเกษตรล้นตลาดขาดการแปรรูปที่หลากหลาย
- ผลิตผลไม่ตรงกับความต้องการของตลาด และไม่ตรงกับที่รัฐบาลสนับสนุน
- ผลิตผลทางการเกษตรไม่มีพื้นที่ในการจำหน่าย
- ไม่มีจุดกระจายวัตถุดิบจากผู้ผลิตถึงผู้บริโภคโดยตรง
- มีการใช้นวัตกรรมน้อย
- ระบบมาตรฐานต่างๆ เช่น GMP, HACCP
- ข้อกำหนดเข้าใจยาก
- ขาดความรู้และการจัดทำระบบมาตรฐาน เช่น HACCP, CODEX
- ขาดความรู้เรื่อง GAP (กลุ่มฟาร์มโคเนื้อ)
- สินค้ายังไม่ได้รับรองมาตรฐาน
- แรงงาน
- ขาดแรงงาน
- แรงงานขาดทักษะ
- ค่าแรงสูง
- เทคโนโลยี/นวัตกรรม/เครื่องจักร/สิ่งปลูกสร้าง
- ขาดความรู้ในการแปรรูป/เทคโนโลยีในการผลิต/นวัตกรรมแปรรูปอาหารทำให้สินค้าไม่มีความสม่ำเสมอและไม่ได้มาตรฐาน
- ขาดแนวคิดในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่
- ขาดการสนับสนุนด้านนวัตกรรมการแปรรูปอาหารและเครื่องดื่ม
- ขาดเครื่องมือสำหรับการแปรรูปและบรรจุภัณฑ์
- บรรจุภัณฑ์มีราคาสูง
- ช่องทางการจัดจำหน่าย
- ขาดข้อมูลในการกระจายสินค้าเนื่องจากมีการประชาสัมพันธ์น้อย
- องค์ความรู้ทางด้าน E-commerce ของผู้ประกอบการมีน้อย
- ขาดความรู้ด้านช่องทางการตลาดดังนั้น ควรมีการให้ความรู้ด้านช่องทางการตลาด
- ขาดการส่งเสริมการประชาสัมพันธ์จากภาครัฐ
- มีการขายสินค้าตัดราคาจากคู่แข่ง
- ระบบการตลาดในการกระจายสินค้า
- แหล่งเงินทุน
- ขาดการสนับสนุนแหล่งเงินทุน
- การขอเงินสนับสนุนจากรัฐบาลมีเงื่อนไขมากทำให้ขาดโอกาสในการพัฒนาผลิตภัณฑ์
- อื่นๆ
- ขาดความรู้ในเรื่องการบริหารจัดการ
- การได้รับโอกาสในการเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆรวมทั้ง การเข้าถึงแหล่งข้อมูลข่าวสารและแหล่งทุน
- การรับรู้ข่าวสาร/การประชาสัมพันธ์
- ความต้องการ/ข้อเสนอแนะเพื่อการพัฒนาเมืองอุตสาหกรรมอาหาร
- นโยบายรัฐ
- ต้องการให้แก้ไขปัญหาที่กฎหมายที่เข้มงวด (สุรากลั่นชุมชน ต.สะเอียบ)
- องค์ความรู้/การฝึกอบรม
- ต้องการได้รับการอบรม/ช่วยเหลือให้ได้ระบบมาตรฐาน
- กฎระเบียบในการนำเข้า/ส่งออกสินค้า
- ความรู้ในเรื่องของการทำธุรกิจ การบริหาร การจัดการ
- กฎหมายต่างๆ
- ระบบคลังสินค้า
- ตลาดออนไลน์
- เทคโนโลยีและนวัตกรรม
- บรรจุภัณฑ์ (การสร้างบรรจุภัณฑ์เป็นเอกลักษณ์ –สุรากลั่น)
- การพัฒนาเพื่อยืดอายุการเก็บรักษาสินค้า
- เครื่องจักร/สิ่งปลูกสร้าง
- เครื่องจักรในการผลิต
- วัตถุดิบ
- การวางแผนการผลิตร่วมกัน
- การตลาด/ช่องทางการจัดจำหน่าย
- การพัฒนาตลาดออนไลน์
- เงินทุน
- แหล่งเงินทุนปลอดดอกเบี้ย/ดอกเบี้ยต่ำ
- ระบบการขนส่ง
- พัฒนาระบบโลจิสติกส์ให้มีความสะดวกมากขึ้น เนื่องจากปัจจุบันค่าขนส่งมีราคาแพง
- อื่นๆ
- การรวมกลุ่ม/การสร้างเครือข่าย
- ข้อมูลเบื้องต้นของสินค้า
3.3.2) สรุปข้อคิดเห็นและข้อเสนอแนะจากแบบสอบถาม
ผู้ตอบแบบสอบถามคือ ผู้เข้าร่วมประชุมที่เป็นผู้ประกอบการ โดยแบบสอบถามแบ่งเป็น 4 ส่วน คือ 1) ข้อมูลทั่วไปของผู้ตอบแบบสอบถาม 2) สถานการณ์อุตสาหกรรมเกษตรและอาหาร (ปัญหาและอุปสรรค) 3) ความต้องการในการพัฒนาเมืองอุตสาหกรรมอาหาร และ 4) ข้อเสนอแนะต่อการพัฒนาเมืองอุตสาหกรรมอาหารในเขตพื้นที่ภาคเหนือตอนบน 2 สรุปได้ดังนี้
(อ่านต่อฉบับหน้า)
